Ege Bölgesi, 1993’ün Ocak-Mart ayları içinde 4.5-5.5 aralığındaki şiddetlerde art arda depremler yaşadı. Bu depremlerin en büyük mağdurlarından birisi de 8 yaşındaki Nur Itimat oldu. 4 Mart 1993’te bir ders arası için tahsil görmüş olduğu Manisa Gazi İlkokulu’nun bahçesine çıkan Nur, okul müdürünün küçük oğlu ile beraber yıkılan okul istinat duvarının altında kaldı. Talih eseri sağ el işaret parmağının bir bölümünün dışarıda kalması sonucu enkazın altında olduğu fark edildi ve çıkarıldı. “O güne dair hatırladığım en yoğun duygu; dışarıdan gelen boğuk sesler, nefessizlik, ayaz hava ve gazetecilerin sedye üstünde yarı baygın yattığım süreçte fotoğraf makinelerinin ışıklarını yüzüme patlatarak çektikleri fotoğraflar” diyen Nur’un yıkıntı altında kalan öteki arkadaşı ise hayata gözlerini kapadı. Vücudundaki kemiklerin büyük bir kısmı kırılmıştı. Beton bir blokun altında kalan sol bacağında ise kangren tehlikesi vardı. Yatağa bağlı uzun bir iyileşme ve rehabilitasyon süreci geçiren küçük Nur’un ABD’nin teknoloji üssü olan Silikon Vadisi’ne uzanan büyük yolculuğunu konuştuk.
KİTAPLAR KURTARICISI OLDU
“Hastanede oldukça uzun devam eden bir tedavi süreci yaşadım. Bacağımın ampute edilip edilmemesiyle ilgili ikilem yaşandı. Sonrasında vücudumun büyük bir kısmı alçıda olduğundan yatağa bağlı geçirdiğim uzun bir ev tedavisi sürecim başladı. Hastanede geçirdiğim ilk günden itibaren, öğretmenim sınıfta meydana getirilen ödevleri ve sınavları bana getirdi. Okula yine başladığım ilk gün, koridordaki panoda kaza gününe ilişkin bir gazete kupürüne denk geldim. Sedye üstünde büyük bir fotoğrafım yer alıyordu. Bu durum, ailemin ve doktorlarımın iyileşme sürecimdeki tüm duyarlı yaklaşımlarını sıfırladı. Uzun devam eden psikolog ve pedagog seanslarına geri dönüş yapmak zorunda kaldık. Vaka anına ilişkin bilinçaltımda kalan tüm korkular, kokular, sesler, gürültüler beni yine ele geçirmeye başladı. Okuduğum kitapların etkisiyle rüyalarımın rengi ve şekli değişti. Yetişkinliğe adım attığım dönemde de kitap okuma alışkanlığımın tesirleri devam etti. Okumaya, eğitimime daha çok ağırlık vermeye başladım. Okumak, öğrenmek, araştırmak ve okul hayatlarına devam etmek, depremzede evlatlarımızın yaşadıkları duygu yoğunluğunu hafifleterek, yaralarını sarmaya destek olacaktır.”
‘ÇOCUKLUĞUM LABORATUVARDA GEÇTİ’
Eğitimine devam edip Ankara Üniversitesi Fen Fakültesi Kimya Kısmı’nü kazanan Nur Itimat, “Babam hastanelerin mikrobiyoloji laboratuvarında calıştığı için, tüm çocukluğum laboratuvarlarda babamı izleyerek geçti. Laboratuvarlar benim devamlı mutlu hissettiğim ve çocuk aklımla insanlık adına bir şeyler üretebileceğime inandığım yerlerdi. Yoğun emek verme yaşamının arasına bir de Türkiye’deki yüksek lisans ve doktora eğitimlerini sıkıştırdım. Biyoproses mühendisliği eğitimimi tamamlamak suretiyle ABD’ya yerleştim. COVID-19 aşı emekleri kariyerimin kilometre taşı oldu. Hücresel ziraat üstüne etkinlik gösteren bir şirketten gelen teklifi kabul etmemle beraber Silikon Vadisi yolculuğum başladı. Uzun dönemde en büyük hedefim ise, bigün ülkeme geri dönerek bu alana ilgi duyan gençlerimizi bilimsel niteliği olan düzeyde yetiştirebilmek” dedi.